فراخیدهلغتنامه دهخدافراخیده . [ ف َ دَ / دِ ] (ن مف / نف ) مویی که بر بدن برخاسته باشد. رجوع به فراخیدن شود.
خربلغتنامه دهخداخرب . [ خ َ رَ ] (ع اِ) شوات نر. ج ، خَربان . || موی فراخیده ٔ در تهیگاه . || موی در وسط مرفق که بعض آن فراخیده و بعضی غیر فراخیده باشد. ج ، اخراب ، خراب ، خربان .(از منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).