فردخانهلغتنامه دهخدافردخانه . [ ف َ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) از: فرد عربی به معنی یگانه و تنها + خانه . (حاشیه ٔ برهان چ معین ). خانه ای باشد که مردم غریب از راه رسیده در آنجا فرودآیند. || خلوت را نیز گویند و آن خانه ای باشد که در خانقاه سازند یعنی چله خانه و آن خ
فردخانهفرهنگ فارسی عمید۱. (تصوف) اتاقی در خانقاه که کسی در آنجا به چله مینشیند؛ چلهخانه.۲. [قدیمی] خلوتخانه.
فردخانهفرهنگ فارسی معین(فَ رْ دْ. نِ) [ ع - فا. ] (اِ.) خلوت خانه ، چله خانه ، اطاقی در خانقاه برای چله نشستن .