فرفتلغتنامه دهخدافرفت . [ ف َ ف َ ] (اِ) ریحانی است که آن را شاه تره گویند. (برهان ). شاه ترج . (تحفه ٔ حکیم مؤمن ).
فرگفتلغتنامه دهخدافرگفت . [ ف َ گ ُ ] (اِ مرکب ) از: فر (پیشاوند) + گفت به معنی گفتن و گفتار. برساخته ٔ فرقه ٔ آذرکیوان است .(از حاشیه ٔ برهان چ معین ). فرمان و حکم . (برهان ).
فرفتهلغتنامه دهخدافرفته . [ف ِ / ف َ رِ ت َ / ت ِ ] (ن مف ) مخفف فریفته . (غیاث ).- فرفته شدن ؛ گول خوردن . فریب خوردن : ولیکن بدین صورت دلپذیرفرفته مشو سیرت خوب گیر
فرفتهلغتنامه دهخدافرفته . [ف ِ / ف َ رِ ت َ / ت ِ ] (ن مف ) مخفف فریفته . (غیاث ).- فرفته شدن ؛ گول خوردن . فریب خوردن : ولیکن بدین صورت دلپذیرفرفته مشو سیرت خوب گیر