فوفةلغتنامه دهخدافوفة. [ف َ ] (ع اِ) یکی از فوف ، که سپیدی بر ناخن نوجوانان باشد. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || پوست هرچه که باشد. (منتهی الارب ). رجوع به فوف شود.
فأفاءةلغتنامه دهخدافأفاءة. [ ف َءْ ف َ ءَ ] (ع مص ) مانند دحرجة، سخن فاناک گفتن . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ). || (اِمص ) بستگی در زبان . (اقرب الموارد). فاناکی . (منتهی الارب ).
فیافیلغتنامه دهخدافیافی . [ف َ فی ] (ع اِ) ج ِ فیفاء. (منتهی الارب ). بیابانها. (غیاث ) : همه شب در ستره ٔ خوافی ظلمت قطع فیافی آن مسافت میکرد. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ). || مکانهای مستوی و هموار. (فرهنگ فارسی معین ).
فافالغتنامه دهخدافافا. (ص ) بدیع. و اصل آن واه واه یعنی وه وه بوده (!) بمعنی خوب خوب ، و واو و فاء به یکدیگر تبدیل جسته اند. (آنندراج ). چیزی بدیع و نیکو.(اوبهی ). هر چیز نیکو و غریب . (برهان ) : تو همی گوی شعر تا فردابخشدت خواجه جامه ٔ فافا.<p class="autho
نوخاللغتنامه دهخدانوخال . [ ن َ / نُو ] (اِ مرکب ) خالی سپید که بر ناخن افتد. فوفه . وَبَش . (یادداشت مؤلف ).
طبقلغتنامه دهخداطبق . [ طَ ب َ ] (اِخ ) معرب است . اصلش تبوک ،و فارسی است . رکابی و خوان . (ناظم الاطباء). || ظرفی که میخورند بر آن . (منتهی الارب ). ج ، اطباق . ظرف معروف . (غیاث اللغات ) (آنندراج ). بشقاب . ظرف پَخ که بر آن طعام خورند. پیشیاره . (طبق ؛ سفر اعداد
کیفوفةلغتنامه دهخداکیفوفة. [ ک َ ف َ ] (ع اِ) کیفیة. حالت و صفت چیزی . (ناظم الاطباء). رجوع به کیفیة و کیفیت شود.
مکفوفةلغتنامه دهخدامکفوفة. [ م َ ف َ ] (ع ص ) عیبة مکفوفة؛ جامه دان نیک استوار سر بسته . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
افوفةلغتنامه دهخداافوفة. [ اُ ف َ ] (ع ص ) بسیار اف گوینده . (منتهی الارب )(ناظم الاطباء). بسیار اف گفتن . (کذا). (آنندراج ).