فوخانلغتنامه دهخدافوخان . (اِخ ) محلی کنار راه زاهدان به قاین میان کلاته ٔ بیرنج و کلاته ٔ آقادر. (یادداشت مؤلف ).
فوخانلغتنامه دهخدافوخان . [ ف َ وَ ] (ع مص ) بیرون برآمدن باد از مردم و ستور با بانگ یا بی بانگ . || دمیدن بوی . (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ). رجوع به فوج و فوح و فوخ شود.
فخنلغتنامه دهخدافخن . [ ف َ خ َ ] (اِ) میان و درون باغ . (برهان ) : فخن باغ بین ز ابر و ز نم گشته چون عارض بتان خرم .دقیقی .
فخنفرهنگ فارسی عمیددرون و میان باغ: ◻︎ فخن باغ بین ز ابر و ز نم / گشته چون عارض بتان خرم (دقیقی: ۱۰۳).
فیخلغتنامه دهخدافیخ . [ ف َ ](ع مص ) بلند شدن باد با بانگ کردن . (منتهی الارب ). فوخ . فیخان . (از اقرب الموارد). || منتشر وپراکنده شدن . (منتهی الارب ). فیح . (اقرب الموارد).