خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی می‌کنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
قارعه پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشته‌شده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جست‌وجو را در فرهنگ‌های دیگر انجام دهید.
قارعه
/qāre'e/
معنی
١. صدویکمین سورۀ قرآن کریم، مکی، دارای ۱۱ آیه.
٢. [جمع: قَوارِع] قیامت؛ رستاخیز.
فرهنگ فارسی عمید
دیکشنری
نتیجه‌ای یافت نگردید.
-
جست‌وجوی دقیق
-
قارعه
فرهنگ فارسی عمید
(صفت) [عربی: قارعَة] qāre'e ١. صدویکمین سورۀ قرآن کریم، مکی، دارای ۱۱ آیه.٢. [جمع: قَوارِع] قیامت؛ رستاخیز.
-
قارعه
فرهنگ فارسی معین
(رِ عِ یا عَ) [ ع . قارعة ] 1 - (اِفا.) مؤنث قارع . 2 - سختی ، داهیه . 3 - (اِ.) رستاخیز، قیامت .
-
واژه‌های مشابه
-
قَارِعَةُ
فرهنگ واژگان قرآن
کوبنده - يکي از اسامي قيامت( بدين جهت قيامت را قارعه ( کوبنده )ناميده که آسمانها و زمين را به هم ميکوبد ، و به آسمان و زميني ديگر تبديل ميکند ، کوهها را به راه مياندازد ، خورشيد را تيره و ماه را منخسف ميکند ، ستارگان را ميريزد و تمامي اشيا به قهر خدا...
-
قارعة
لغت‌نامه دهخدا
قارعة. [ رِ ع َ ] (اِخ ) (الَ ...) نام سوره ٔ صدویکمین است از سوره های قرآن مشتمل بر هشت یا یازده آیه و در مکه نازل شده و پس از عادیات و پیش از تکاثر واقع است و آغاز آن چنین است : القارعة ما القارعة.
-
قارعة
لغت‌نامه دهخدا
قارعة. [ رِ ع َ ] (اِخ ) سریه ای است مر نبی را (ص ). (منتهی الارب ) : تصیبهم بما صنعوا قارعة. (قرآن 31/13) (منتهی الارب ).
-
قارعة
لغت‌نامه دهخدا
قارعة. [ رِ ع َ ] (ع اِ) نامی است رستاخیز را. (مهذب الاسماء). قیامت . || سختی روزگار. (منتهی الارب ). حادثه . سختی . (آنندراج ). داهیة تفجوهم . (منتهی الارب ). ج ، قوارع .
-
جست‌وجو در متن
-
قوارع
فرهنگ فارسی عمید
(اسم) [عربی، جمع قارِعَة] qavāre' = قارعه
-
عادیات
لغت‌نامه دهخدا
عادیات . (اِخ ) سوره ٔ صدمین از قرآن است و آن یازده آیه ٔ است پس از سوره ٔ زلزله و پیش از قارعه .
-
رستاخیز
واژگان مترادف و متضاد
۱. آخرت، حشر، عقبا، عقبی، غاشیه، قارعه، قیامت، محشر، معاد، نشور ۲. بعث، بیداری، جنبش، قیام
-
قیامت
واژگان مترادف و متضاد
آخرالزمان، آخرت، حشر، رستاخیز، سرایدیگر، عقبی، غاشیه، قارعه، محشر، معاد ≠ دنیا
-
تکاثر
لغت‌نامه دهخدا
تکاثر. [ ت َ ث ُ ] (اِخ ) سوره ٔ صدودومین از قرآن کریم . مکیه و آن هشت آیت است ، پس از قارعه و پیش ازعصر و آغاز آن : الهیکم التکاثر حتی زرتم المقابر.
-
القارعة
لغت‌نامه دهخدا
القارعة. [ اَ رِ ع َ ] (اِخ ) نام سوره ٔ صد و یکم از قرآن کریم . در مکه نازل شده و یازده آیه دارد. || بمعنی بلای سخت و نکبت و مهلکه . رجوع به قارعة شود : شاه آمد تا ببیند واقعه یافت آنجا زلزله والقارعه .مولوی .
-
قوارع
لغت‌نامه دهخدا
قوارع . [ ق َ رِ ] (ع اِ) ج ِ قارعة. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء): قوارع القرآن ؛ آیت ها است که خواننده ٔ آن از شر دیو و پری محفوظ باشد گویا شیطان را رد میکند. (منتهی الارب ). || قوارض : نعوذ باﷲ من قوارع فلان ؛ ای قوارض لسانه . (منتهی الارب ) (اقرب...