لغتنامه دهخدا
ابن عربی . [ اِ ن ُ ع َ رَ ] (اِخ )ابوبکر محیی الدین محمدبن علی حاتمی طائی اندلسی . یکی از اعاظم حکمای صوفیه . مولد او در سال 560 هَ .ق .بمرسیه . در هشت سالگی با کسان خویش باشبیلیه رفته و مقدمات علم در آنجا فراگرفته و سپس نزد دانشمندان بزرگ م