قمرةلغتنامه دهخداقمرة. [ ق ُ رَ ] (ع اِ) رنگی است مایل بسبزی یا سپیدی یا اندک تیرگی . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || ماه در شب سوم . (اقرب الموارد).
کمرگهلغتنامه دهخداکمرگه . [ ک َ م َ گ َه ْ ](اِ مرکب ) کمرگاه . (فرهنگ فارسی معین ) : برآورد و زد تیغ بر گردنش به دو نیمه شد تا کمرگه تنش . فردوسی .دلاور بیفتاد و دامن زره برآورد و زد بر کمرگه گره . فردوسی
کمرهلغتنامه دهخداکمره . [ ک َ رَ / رِ ] (اِ) سرگین . (ناظم الاطباء). تپاله . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
کمرهلغتنامه دهخداکمره . [ ک َ م َ رَ ] (اِخ ) از دیههای بخار است . (از انساب سمعانی ) (از معجم البلدان ).
کمرهلغتنامه دهخداکمره . [ ک َ م َ رَ ] (اِخ ) دهی از دهستان شیان است که در بخش مرکزی شهرستان شاه آباد واقع است و 713 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).
قمرهلغتنامه دهخداقمره . [ ق َ رَ ] (از ع ، اِ) قمارخانه : دستخون است در این قمره ٔ خاکی که منم آه اگر ششدره ٔ دور قمر بگشائید. خاقانی .|| قمار. (غیاث اللغات ). || نام هریک از اطاقهای کشتی . (یادداشت مؤلف ).