لشکرشکوفلغتنامه دهخدالشکرشکوف . [ ل َ ک َ ش ِ ] (نف مرکب )مرد لشکرشکاف . شجاع و دلاور. (آنندراج ) : که لشکرشکوفان مغفرشکاف نهان صلح جویند و پیدا مصاف . سعدی .- لشکرشکوفان ؛ جماعتی که در وقت جنگ گریزند و لشکر را
لشکرشکوففرهنگ فارسی عمید۱. آنکه صف لشکریان دشمن را بشکافد؛ لشکرشکن.۲. [مجاز] دلاور: ◻︎ که لشکرشکوفان مغفرشکاف / نهان صلح جستند و پیدا مصاف (سعدی۱: ۷۷ حاشیه).
شکوفلغتنامه دهخداشکوف . [ ش ُ ] (اِ) شکاف . رخنه .(ناظم الاطباء) (برهان ). || (نف مرخم ) رخنه کننده و همیشه بطور ترکیب استعمال میگردد. (ناظم الاطباء). شکافنده . (انجمن آرا) (آنندراج ) (از برهان ).- صف شکوف ؛ که در صف لشکر رخنه کند. که صف سپاه بشکند<span class="hl"
لشکرلغتنامه دهخدالشکر.[ ل َ ک َ ] (اِ) سپاه . سپه . جیش . جند. عسکر. (منتهی الارب ). قال ابن قتیبة والعسکر، فارسی معرب . قال ابن درید و انما هو لشکر بالفارسیة و هو مجتمع الجیش . (المعرب جوالیقی ص 230). خیل . حشم . بهمة. (منتهی الارب ). حثحوث . قشون . سریة. (د