لعقلغتنامه دهخدالعق . [ ل َ ] (ع مص ) لعقة. (منتهی الارب ). لیسیدن . (منتهی الارب ) (تاج المصادر). || مردن : لعق فلان اصبعه ؛ بمرد. (منتهی الارب ). || به کفجلیز برآوردن . (زوزنی ).
لحقلغتنامه دهخدالحق . [ ل َ ح َ ] (ع اِ) جایی ازرودبار که چون خشک شود تخم در آن کارند. ج ، الحاق . || آنچه به اول خود ملحق گردد. (منتهی الارب ). آنچه به سابق خود ملحق شود. آنچه به دنباله ٔ چیزی پیوسته باشد. (منتخب اللغات ). || انجیر و خرما که سپس نخستین رسد. (منتهی الارب ). انجیر و خرما که ب
لحکلغتنامه دهخدالحک . [ ل َ ] (ع مص ) سخت کردن التیام چیزی را. || درآوردن چیزی را در چیزی . || دارو در دهان ریختن . || چفسیدن بهم . || لیسیدن . (منتهی الارب ).
لهقلغتنامه دهخدالهق . [ ل َ / ل َ هََ ] (ع مص ) سخت سپید گردیدن و سپید شدن . (منتهی الارب ). سفید شدن . (بحر الجواهر). سخت سپید شدن . (تاج المصادر).
لعقةلغتنامه دهخدالعقة. [ ل َ ق َ ] (ع اِ) یکبار لیسیدن . (منتهی الارب ). لعق . || اندک هرچه باشد. یقال : فی الارض لعقة من ربیع؛ ای قلیل من الرطب . (منتهی الارب ).
لعقةلغتنامه دهخدالعقة. [ ل ُ ق َ ] (ع اِ) آنچه در کپچه و ملعقه برداشته شود. (منتهی الارب ). مقداری که در یک ملعقه جای گیرد. || از معجونات وزنی معادل چهار مثقال . (مفاتیح ).
لعقةالدملغتنامه دهخدالعقةالدم . [ ل َ ع َ ق َ تُدْ دَ ] (اِخ )لقب عبدالدار و لقب مخزوم و عدی و سهم و حمج ، بدان جهت که با هم سوگند خوردند سپس شتری کشته خونش را لیسیدند یا دست خود را به خونش بردند. (منتهی الارب ).
لعقةدیکشنری عربی به فارسیليس , ليسه , ليسيدن , زبان زدن , زبانه کشيدن , فرا گرفتن , تازيانه زدن , مغلوب کردن
لاعقلغتنامه دهخدالاعق . [ ع ِ ] (ع ص ) نعت فاعلی از لَعق به معنی لیسیدن . (از منتهی الارب ). لیسنده .
لبسانلغتنامه دهخدالبسان . [ ل َ ] (اِ) خردل برّی است . (فهرست مخزن الادویه ). رستنی را گویند که به ترکی قچی خوانند و با ماست خورند و بعضی گویندلبسان خردل صحرائی است . (برهان ). شبرق . حشیشة البزار خفج . صاحب اختیارات بدیعی گوید: خردل بری خوانند و آن در صفت مانند خردل است نه بطبیعت و آن حرارت ک
حجرالنمرلغتنامه دهخداحجرالنمر. [ ح َ ج َ رُن ْ ن َ م ِ ] (ع اِ مرکب ) نرک پلنگ . سنگیست ابلق شبیه بپوست پلنگ بقدر مغز بادام و ازآن کوچکتر و از پلنگ ماده حاصل شود و چون در شیر اندازند شیر بریده گردد و طلاء او جهت جراحات و تعلیق آن جهت منع آبستنی زنان مؤثر است . (تحفه ٔ حکیم مؤمن ). و صاحب اختیار
لیسیدنلغتنامه دهخدالیسیدن . [ دَ ] (مص ) خائیدن و در عرف چیزی را به انگشت یا زبان گرفتن و خوردن . (غیاث ). لس ّ. لطع. (منتهی الارب ) (تاج المصادر). التطاع . لهس . تلمک . تمظع. طع. (منتهی الارب ). لحس . به زبان خوردن . لعق . (تاج المصادر). ستردن بقیه ٔ طعام مالیده ٔ بر ظرفی یا هر چیزی دیگری با ز
دادیلغتنامه دهخدادادی . (اِ) طیفی . انثیلی . دانه ای است مانند صونک و ازو درازتر. (نزهةالقلوب ) نام دانه و حبی است بسیار تلخ به اندام جو، لیکن از جو باریکتر و درازتر و آن را جو جادو نیز گویند. بواسیر را بغایت نافع است . (برهان ). بیرونی در صیدنه آرد: دادی ، او را بهندی بانکی گویند. «ای » گوید
لعقةلغتنامه دهخدالعقة. [ ل َ ق َ ] (ع اِ) یکبار لیسیدن . (منتهی الارب ). لعق . || اندک هرچه باشد. یقال : فی الارض لعقة من ربیع؛ ای قلیل من الرطب . (منتهی الارب ).
لعقةلغتنامه دهخدالعقة. [ ل ُ ق َ ] (ع اِ) آنچه در کپچه و ملعقه برداشته شود. (منتهی الارب ). مقداری که در یک ملعقه جای گیرد. || از معجونات وزنی معادل چهار مثقال . (مفاتیح ).
لعقةالدملغتنامه دهخدالعقةالدم . [ ل َ ع َ ق َ تُدْ دَ ] (اِخ )لقب عبدالدار و لقب مخزوم و عدی و سهم و حمج ، بدان جهت که با هم سوگند خوردند سپس شتری کشته خونش را لیسیدند یا دست خود را به خونش بردند. (منتهی الارب ).
لعقةدیکشنری عربی به فارسیليس , ليسه , ليسيدن , زبان زدن , زبانه کشيدن , فرا گرفتن , تازيانه زدن , مغلوب کردن
بلعقلغتنامه دهخدابلعق . [ ب َ ع َ ] (ع اِ) نوعی از بهترین خرمای عمان ، و نوع دیگر آن فرض است . (منتهی الارب ). نیکو ازجمیع انواع خرما. (از ذیل اقرب الموارد از لسان ).