لفاًلغتنامه دهخدالفاً. [ ل َ ف فَن ْ ] (ع ق ) در لف .در طی ّ. در جوف . جوفاً: رسید وجه را لفا فرستادم .
لفاءلغتنامه دهخدالفاء. [ ل َ ] (ع اِ) خاک . || چیز اندک . چیزی اندک و خسیس . هر چیزی اندک . || هیچکاره ٔ خوار و حقیر داشته . یقال : رضی من الوفاء باللفاء؛ ای من حقه الوافی بالقلیل . (منتهی الارب ). مقابل وفاء. (مهذب الاسماء). || رخت و متاع بر زمین افتاده . (منتهی الارب ).
لفاءلغتنامه دهخدالفاء. [ ل َف ْ فا ] (ع ص ) زن بزرگ ران کلان سرین آکنده گوشت . (منتهی الارب ). آن زن که رانهاو ساقهای دست وی بزرگ بود. (مهذب الاسماء). || ران سطبر. منه : فخذان لفاوان . (منتهی الارب ). فخذٌ لفاء؛ رانی گوشتین . (مهذب الاسماء). || دختر فربه . ج ، لف ّ. || درختستان پیچیده شاخ . (
لف ءلغتنامه دهخدالف ء. [ ل َف ْءْ ] (ع مص ) لفاء. بازکردن پوست آن را و برهنه نمودن و بازگشادن . || بازکردن باد ابر را از هوا. || بازکردن گوشت از استخوان . (منتهی الارب ). گوشت از استخوان و پوست از چوب بازکردن . (تاج المصادر). || به عصا زدن . || زدن . || برگردانیدن و مایل کردن از رأی کسی را.
لفلغتنامه دهخدالف . [ ل ِف ف ] (ع اِ) نوع و صنف از مردم . || گروهی از مردم . || قوم گردآمده از هر جای . یقال : جاؤا بِلفهم (به فتح نیز آید)؛ ای اخلاطهم . و کُنّا لفاً؛ ای مجتمعین فی موضع. ج ، لفوف . آنچه از جای جای فراهم آرند، مانند گواهان دروغ که کسی جمع کند و یقال : جاؤوا من لِف ّ لِفهم
دادنلغتنامه دهخدادادن . [ دَ ] (مص ) اسم مصدر آن دهش است . اعطاء. (ترجمان القرآن ). ایتاء. (ترجمان القرآن ). مقابل ِ گرفتن . در اختیار کسی گذاردن بدون برگرداندن . تسلیم کسی کردن چیزی را. ارزانی داشتن چیزی بکسی . منح . (تاج المصادر بیهقی ) (منتهی الارب ). اکاحة. مقاواة. مشن . امداش . تمزیج . ر
ذوقارلغتنامه دهخداذوقار. (اِخ ) آبی یا وضعی است میان کوفه و واسط بنوبکربن وائل را. یاقوت در معجم البلدان از سکونی روایت کند که قراقر و حنوقراقر و حنوذی قار و ذات العجرم و بطحاء کلها حول ذی قار. و باز گوید که آن نزدیک کوفه است . و صاحب عقد الفرید گوید: ابو عبید گفته است : یوم ذی قار، یوم ذی الح
لعللغتنامه دهخدالعل . [ ل َ ] (معرب ، اِ) (کلمه ٔ فارسی است محیطالمحیط). لال . بدخشانی . (زمخشری ). ملخش . بدخشی . یکی از احجار کریمه و صورت دیگر آن لال است چون نعل و نال . یکی از احجار کریمه و آن غیر بیجاده است . سنگی ظریف با سرخی لامع و از یاقوت سست تر. (دزی ). حمداﷲ مستوفی گوید: الوان است
اثناعشرالفاًلغتنامه دهخدااثناعشرالفاً. [ اِ ع َ ش َ رَ اَ فَن ْ ] (ع عدد مرکب ، ص مرکب ، اِ مرکب ) دوازده هزار.
سبعةعشرالفاًلغتنامه دهخداسبعةعشرالفاً. [ س َ ع َ ت َ ع َ ش َ رَ اَ فَن ْ ] (ع عدد مرکب ، ص مرکب ، اِ مرکب ) هفده هزار.
ثلاثون الفاًلغتنامه دهخداثلاثون الفاً. [ ث َ ن َ اَ فَن ْ ] (ع عدد مرکب ، ص مرکب ، اِ مرکب ) سی هزار.
اربعمائةالفاًلغتنامه دهخدااربعمائةالفاً. [ اَ ب َ ع َ م ِ ءَ ت َ اَفَن ْ ] (ع عددمرکب ، ص مرکب ، اِ مرکب ) چهارصد هزار.
