لجاءةلغتنامه دهخدالجاءة. [ ل َ ج َ ءَ ] (ع اِ) تأنیث لجاء. غوک ماده . (منتهی الارب ).- حشیشةاللجاءة ؛ طحلب . جامه ٔ غوک . جل وزغ . بزغسمه .
لجاءةلغتنامه دهخدالجاءة. [ ل َ ج َ ءَ ] (اِخ ) اصمعی گوید کوهی است از جانب راست راه ، نزدیک ضریة و آب آن ، ضری ، چاهی است که عاد کنده است . (معجم البلدان ).
لجاءةلغتنامه دهخدالجاءة. [ ل َ ج َ ءَ ] (اِخ ) نام حره ٔ سیاهی است به زمین صلخداز نواحی شام و در آن دهها و کشتزارها و عمارات فراخ است و این نام بدانها اطلاق شود. (معجم البلدان ).