لغتنامه دهخدا
ضمرة. [ ض َ رَ ] (اِخ ) النهشلی . مردی ازعرب که در جنگ ذات الشقوق انبازی داشت و سوگند یاد کرد که : الخمر عَلَی َّ حرام حتی یکون له یوم یکافئه (ای یوم النسار). فاغار علیهم فقتلهم . و قال فی ذلک :الاَّن َ ساغ لی الشراب و لم اکن آتی الفجار و لااشد تکلمی حتی صبحت علی