لزهالغتنامه دهخدالزها. [ ل َ ] (اِخ ) قومی عیسوی ساکن قفقاز به عهد خسرو انوشیروان . (ترجمه ٔ ایران در زمان ساسانیان ص 262 و 265). شاید مراد قوم لزگی و لکزی باشد.
لجاءةلغتنامه دهخدالجاءة. [ ل َ ج َ ءَ ] (ع اِ) تأنیث لجاء. غوک ماده . (منتهی الارب ).- حشیشةاللجاءة ؛ طحلب . جامه ٔ غوک . جل وزغ . بزغسمه .
لجاءةلغتنامه دهخدالجاءة. [ ل َ ج َ ءَ ] (اِخ ) اصمعی گوید کوهی است از جانب راست راه ، نزدیک ضریة و آب آن ، ضری ، چاهی است که عاد کنده است . (معجم البلدان ).