لغتنامه دهخدا
مقتوین . [ م َ ت َ / م َ ت َ وَ ] (ع ص ، اِ) خادم که بر نان خدمت کند و به فارسی نان جامه نامندش .واحد و جمع و مذکر و مؤنث در آن یکسان است و گویندرجل مقتوین و هم مقتوین و هی مقتوین . (از منتهی الارب ) (از آنندراج ) (از ناظم الاطباء). مَقتی ̍.