مباثةلغتنامه دهخدامباثة. [ م ُ باث ْ ث َ ] (ع مص ) با کسی راز خویش بگفتن . (المصادر زوزنی ، یادداشت به خط مرحوم دهخدا). با کسی راز خویش آشکار کردن . (تاج المصادر بیهقی ).
مباثتفرهنگ فارسی معین(مُ ثَّ) [ ع . مباثة ] (مص م .) 1 - سرّ خود را نزد کسی فاش کردن . 2 - از کسی غم - خواری و اندوه گساری طلبیدن .