لغتنامه دهخدا
مجذوذی . [ م ُ ذَ ] (ع ص ) آنکه ملازم خانه و ملازم پالان باشد. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). مسافری که اسبابهای سفر خود را هرگز از خود دور نمی کند. (ناظم الاطباء). || کسی که با دیگری زندگانی می کند و همه ٔامور زندگانی او به وی تعلق دارد. (ناظم الاطباء).