محذاءلغتنامه دهخدامحذاء. [ م ِ ] (ع ص ) بسیار غیبت کننده . (منتهی الارب ). || فتنه افکن میان مردم . (از اقرب الموارد).
محضاءلغتنامه دهخدامحضاء. [ م ِ ض َءْ ] (ع اِ) چوب آتش کاو. (ناظم الاطباء). کله کسو. (یادداشت مرحوم دهخدا). مِحْضاء.
محضاءلغتنامه دهخدامحضاء. [ م ِض َءْ ] (ع اِ) چوب آتش کاو. (ناظم الاطباء). استام . مسعر. محضب . محضج . محضاج . محضاء. محضی .
محضاًلغتنامه دهخدامحضاً. [ م َ ضَن ْ لِل ْ لاه ] (ع ق مرکب ) تنها برای خدا. خدا را. برای خدا. (یادداشت مرحوم دهخدا). رجوع به محض شود.
مهداءلغتنامه دهخدامهداء. [ م َ دَءْ ] (ع اِ) اول شب یا ثلث آن . پاسی از شب . (از اقرب الموارد). || آرامش شب . یقال : اتانا بعد مهدء اللیل ؛ آمد ما را پس از آرامش شب ، یعنی پس ازآنکه مردم خفته و آرام شده بودند. (ناظم الاطباء).
محضاءلغتنامه دهخدامحضاء. [ م ِ ض َءْ ] (ع اِ) چوب آتش کاو. (ناظم الاطباء). کله کسو. (یادداشت مرحوم دهخدا). مِحْضاء.
محضاءلغتنامه دهخدامحضاء. [ م ِض َءْ ] (ع اِ) چوب آتش کاو. (ناظم الاطباء). استام . مسعر. محضب . محضج . محضاج . محضاء. محضی .
محضاجلغتنامه دهخدامحضاج . [ م ِ ] (ع اِ) محضج . آتش کاو. || چوبی که گازران جامه بدان زنند وقت شستن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
محضارلغتنامه دهخدامحضار. [ م ِ ] (اِخ ) احمدبن محمدبن علی الحسینی العلوی از آل المحضار (ولادت 1217 هَ . ق . 1802 م . فوت 1304 هَ . ق . 1886 م .). ادیب و شاعر
محضارلغتنامه دهخدامحضار. [ م ِ ] (ع ص ) محضیر. اسب دونده (و لایقال محضار او لغیة [ لغت غیر معتبری است ]). (از منتهی الارب ).
صرفاًلغتنامه دهخداصرفاً. [ ص ِ فَن ْ ] (ع ق ) محضاً. خالصاً. || تنها. فقط:صرفاً برای انجام این مقصود... صرفاً چنین است ...
محضاءلغتنامه دهخدامحضاء. [ م ِ ض َءْ ] (ع اِ) چوب آتش کاو. (ناظم الاطباء). کله کسو. (یادداشت مرحوم دهخدا). مِحْضاء.
محضاءلغتنامه دهخدامحضاء. [ م ِض َءْ ] (ع اِ) چوب آتش کاو. (ناظم الاطباء). استام . مسعر. محضب . محضج . محضاج . محضاء. محضی .
محضاجلغتنامه دهخدامحضاج . [ م ِ ] (ع اِ) محضج . آتش کاو. || چوبی که گازران جامه بدان زنند وقت شستن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
محضارلغتنامه دهخدامحضار. [ م ِ ] (اِخ ) احمدبن محمدبن علی الحسینی العلوی از آل المحضار (ولادت 1217 هَ . ق . 1802 م . فوت 1304 هَ . ق . 1886 م .). ادیب و شاعر
محضارلغتنامه دهخدامحضار. [ م ِ ] (ع ص ) محضیر. اسب دونده (و لایقال محضار او لغیة [ لغت غیر معتبری است ]). (از منتهی الارب ).