محیضةلغتنامه دهخدامحیضة. [ م َ ض َ ] (ع اِ) لته ٔ حیض . کهنه ٔ بی نمازی . حیضة. ج ، محائض . (منتهی الارب ).
مهیدیةلغتنامه دهخدامهیدیة. [ م ُ هََ دی ی َ ] (ع اِ) حال ؛ گویند فلان علی مهیدیته . (منتهی الارب ، ماده ٔ هَ دی ).
محضةلغتنامه دهخدامحضة. [ م َ ض َ ] (ع ص ) مؤنث محض . رجوع به محض شود. || زن خالص نسب . (ناظم الاطباء).- فضة محضة ؛ سیم بی آمیغ. (ناظم الاطباء).
مهدةلغتنامه دهخدامهدة. [ م ُ دَ ] (ع اِ) زمین بلند یا زمین پست هموار نرم . (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). زمین بلند یا زمین پست . (آنندراج ). زمین پست و هموار و نرم . ج ، مُهَد. (از اقرب الموارد). ج ، مِهَدة. (ناظم الاطباء).
مهدیةلغتنامه دهخدامهدیة. [ م َ دی ی َ ] (اِخ ) شهری است در شمال افریقا، آن را عبیداﷲ مهدی مؤسس سلسله ٔ فاطمی بنا کرد در سال 303 هَ . ق . میان آن و قیروان از سوی جنوب دو منزل است . (یادداشت مؤلف ). مهدی به سال 308 درآن سکنی گ
لتهلغتنامه دهخدالته . [ ل َت َ / ت ِ / ل َت ْ ت َ / ت ِ ] (اِ) کهنه . خرقه . پینه . قطعه ای از جامه ٔ کهن یا نو. ژنده . پاره ٔ جامه . (برهان ). فرام . فرامه . رُکو. رکوه . روکا. لجام (در معن
کهنهلغتنامه دهخداکهنه . [ ک ُ ن َ / ن ِ ] (ص ) دیرینه و قدیم . (آنندراج ). قدیم . ضد تازه و نو. (ناظم الاطباء). دیرین . دیرینه . عتیق . عتیقه . کهن . (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : ز نامه های کهن نام کهنگان برخوان یکی جریده ٔ