لغتنامه دهخدا
مراوحة. [ م ُ وَ ح َ ] (ع مص ) گاه این کار بستن و گاه آن را. (تاج المصادر بیهقی ) (از زوزنی ). گاه این کار وگاه آن کار را کردن و گاهی بر این پا و گاهی بر آن پا ایستادن . (از منتهی الارب ): راوح بین العملین ؛ گاهی بدین کار و گاهی بدان کار پرداخت . راوح بین رجلیه ؛ لختی روی این