مردراییلغتنامه دهخدامردرایی . [ م َ ] (حامص مرکب ) با رأی و همت مرد. مردانگی . مردی : زن افکندن نباشد مردرایی خودافکن باش اگر مردی نمائی .نظامی (خسرو و شیرین ص 51).
میردریالغتنامه دهخدامیردریا. [ دَرْ ] (اِ مرکب ) میربحر. امیربحر. امیر دریا. دریاسالار. (یادداشت مؤلف ). و رجوع به میربحر شود.
مرادگرایلغتنامه دهخدامرادگرای . [ م ُ گ َ ] (اِخ ) از اعقاب جوجی و از اولاد چنگیزخان مغول و بیست و نهمین خان و از حکمرانان خان های کریمه (قرم ) است و از سال 1089 تا 1094 هَ . ق . حکومت کرده است . رجوع به سلسله های اسلامی ص <span
مردرولغتنامه دهخدامردرو. [ م َ رَ / رُو ] (اِ مرکب ) راه . راه تنگ و معبر و گذرگاه . (ناظم الاطباء).
مردریلغتنامه دهخدامردری . [ م ُ دَ ] (اِ مرکب ) مرده ریگ . میراث . ترکه . ماترک . رجوع به مرده ریگ شود : وز آن مردری تاج شاهنشهی ترا شد سر از جنگ جستن تهی . فردوسی .بپرهیز از این گنج آراسته وزین مردری تاج و این خواسته . <p c
خودافکنلغتنامه دهخداخودافکن .[ خوَدْ / خُدْ اَ ک َ ] (نف مرکب ) آنکه خودی بیفکند. آنکه منیت خود را بزیر پای خود افکند : زن افکندن نباشد مردرایی خودافکن باش اگر مردی نمایی . نظامی .کسی کافکند خود را بر