مردریلغتنامه دهخدامردری . [ م ُ دَ ] (اِ مرکب ) مرده ریگ . میراث . ترکه . ماترک . رجوع به مرده ریگ شود : وز آن مردری تاج شاهنشهی ترا شد سر از جنگ جستن تهی . فردوسی .بپرهیز از این گنج آراسته وزین مردری تاج و این خواسته . <p c
مرداریلغتنامه دهخدامرداری . [ م ُ ] (ص نسبی ) منسوب به مردار : اگر از زندگی خود نکردی ذره ای حاصل چه داری غم چو کردی جمع این دنیای مرداری .عطار.
مرداریلغتنامه دهخدامرداری . [ م ُ ری ی ] (ص نسبی ) منسوب است به مرداریة، طایفه ای که انتساب ایشان به عیسی ملقب به ابی مونس است . (از الانساب سمعانی ).
مردرولغتنامه دهخدامردرو. [ م َ رَ / رُو ] (اِ مرکب ) راه . راه تنگ و معبر و گذرگاه . (ناظم الاطباء).
مرادگرایلغتنامه دهخدامرادگرای . [ م ُ گ َ ] (اِخ ) از اعقاب جوجی و از اولاد چنگیزخان مغول و بیست و نهمین خان و از حکمرانان خان های کریمه (قرم ) است و از سال 1089 تا 1094 هَ . ق . حکومت کرده است . رجوع به سلسله های اسلامی ص <span
مرده ریفرهنگ فارسی معین( ~. رِ) (اِ مر.) = مردری : 1 - مرده ریگ ، میراث . 2 - مجازاً پست ، ناچیز، فرومایه .
مرده ریلغتنامه دهخدامرده ری . [ م ُ دَ / دِ ] (اِ مرکب ) مال و اسبابی را گویند که از کسی بعد از مردن مانده باشد. میراث . (از برهان قاطع) (از جهانگیری ) (از رشیدی ). مُردَری . مرده ریگ . میراث . ترکه : بمرد و جهان مرده ری ماند از اوی <
آراستهلغتنامه دهخداآراسته . [ ت َ / ت ِ ] (ن مف ) آموده . موده . پدرام . مزیّن . مجمل . مُحلی . حالی . حالیه . مُطرّز. مزخرف . بغازه و گلگونه کرده : گر زآنکه به پیراسته ٔ شهر برآئی پیراسته آراسته گردد ز رخانت . <p class="auth