مرد و مردانهلغتنامه دهخدامرد و مردانه . [ م َ دُ م َ ن َ / ن ِ ] (ق مرکب ، از اتباع ) روشن . صریح . بی پرده . بی بیم و هراس . در نهایت صراحت و شجاعت . (یادداشت مرحوم دهخدا).
مردلغتنامه دهخدامرد. [ م َ ] (اِ) انسان نرینه . آدمیزاد نر. جنس نر از انسان . نوع نر از آدمی . مقابل زن که نوع ماده است . (ناظم الاطباء) : مردیش مردمیش را بفریفت مرد بود از دم
نبردپیشهلغتنامه دهخدانبردپیشه . [ ن َ ب َ ش َ / ش ِ ] (ص مرکب ) زحمت کشیده و مشقت دیده در جنگ و معتاد به جنگ و جدال . (ناظم الاطباء). || جنگی . جنگاور. که مرد میدان جنگ و نبرد است .
فرد شجاعفرهنگ فارسی طیفیمقوله: احساسات فردی هلوان، گُرد، قهرمان، مرد میدان، شهسوار، شیرمرد، آزادمرد، آزادمنش، شوالیه تهمتن، رویین تن، رستم دستان، جهان‌پهلوان
حسن برقیلغتنامه دهخداحسن برقی . [ ح َ س َ ن ِ ب َ ] (اِخ ) ابن خالد. ابن شهرآشوب ، تفسیر منسوب به امام حسن عسگری را تألیف این مرد میداند. (ذریعه ج 4 ص 271).
مردافکنلغتنامه دهخدامردافکن . [ م َ اَ ک َ ] (نف مرکب ) که مرد را به زمین افکند. که مرد را به خاک اندازد : رایضان کرگان به زین آرندگر چه توسن بوند و مردافکن . فرخی (دیوان ص 324). |
