مرکضةلغتنامه دهخدامرکضة. [ م ِ ک َ ض َ ] (ع اِ) بازوی کمان . (منتهی الارب ). جانب و کناره ٔ قوس . (ازاقرب الموارد). || (ص ) اسب که زمین را به پایهای خود کند. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
برد اﷲ مرقدهلغتنامه دهخدابرد اﷲ مرقده . [ ب َرْ رَ دَل ْ لا ه ُ م َ ق َ دَ ] (ع جمله ٔ فعلیه ٔ دعایی ) خداوند خوابگاه او را خنک گرداناد. او را بیامرزاد.
مرقدیلغتنامه دهخدامرقدی . [ م ِ ق ِدْ دا ] (ع ص ) مرد شتابکار. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || کسی که دائماً در خواب باشد. بسیارخواب . (از اقرب الموارد).
مرکضتانلغتنامه دهخدامرکضتان . [ م ِ ک َ ض َ ] (ع اِ) تثنیه ٔ مرکضة. دو بازوی کمان . (منتهی الارب ). رجوع به مرکض و مرکضة شود.
مرکضلغتنامه دهخدامرکض . [ م ِ ک َ ] (ع اِ) فروزینه . (منتهی الارب ). مسعر و وسیله ای که بدان آتش را افروزند. (از اقرب الموارد). || کنار و جانب و بازوی قوس . (از اقرب الموارد). و رجوع به مرکضة و مرکضتان شود.
کمان خانهلغتنامه دهخداکمان خانه . [ ک َ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) جایی که کمان را در آن گذارند. قربان . (فرهنگ فارسی معین ). || گوشه ٔ کمان . (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین ). مِرکَضَه ٔ قوس و آن دوخانه باشد. سِیَه . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).- <span clas