معاشرتیلغتنامه دهخدامعاشرتی . [ م ُ ش َ / ش ِ رَ ] (ص نسبی ) آنکه با دیگران آمیزش داشته باشد. کسی که بسیار با مردم معاشرت کند. اهل معاشرت و آمیزش .
معاشرتی بودنفرهنگ فارسی طیفیمقوله: احساسات بین فردی اجتماعی بودن، مجلسآرایی، گروه دوستی، خوش معاشرتی، خوشمشربی، خونگرمی، میزبانی، انس، دنبالهروی، تطبیق، ادب معرفی، ایجاد آشنایی
معاشرتی بودنفرهنگ فارسی طیفیمقوله: احساسات بین فردی اجتماعی بودن، مجلسآرایی، گروه دوستی، خوش معاشرتی، خوشمشربی، خونگرمی، میزبانی، انس، دنبالهروی، تطبیق، ادب معرفی، ایجاد آشنایی
معاشرتی بودنفرهنگ فارسی طیفیمقوله: احساسات بین فردی اجتماعی بودن، مجلسآرایی، گروه دوستی، خوش معاشرتی، خوشمشربی، خونگرمی، میزبانی، انس، دنبالهروی، تطبیق، ادب معرفی، ایجاد آشنایی