لغتنامه دهخدا
ملأک . [ م َ ءَ] (ع اِ) پیغام و پیغام بری . ملأکة. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). رسالت . (از اقرب الموارد). || فرشته بدان جهت که پیغام خدای تعالی بر بندگان رساند. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء)(از اقرب الموارد). ج ، ملائک . ملائکة. و رجوع به مَلَک شود.