لغتنامه دهخدا
ملیع. [ م َ ] (ع ص ) آن بیابان که در آن آب نبود. (مهذب الاسماء). زمین فراخ یا بیابان بی گیاه یا زمین دوردست هموار یا بر هیئت کوچه ٔ تنگ که کم از قامت مرد پست باشد و آب در وی زود خشک شود و مضمحل گردد و این در بیابانهای هموار و سخت زمین باشد. ج ، مُلُع. (منتهی الارب ) (آنندراج