لغتنامه دهخدا
منساءة. [ م ِ / م َ س َ ءَ ] (ع اِ) عصا. ج ، مناسی . (مهذب الاسماء). عصا. (ترجمان القرآن ) (صراح ). عصا بدان جهت که به وی ستور رانند. مِنساة. مَنساة. (منتهی الارب ). عصا ودر تاج گوید عصای بزرگ که چوپانان راست . (از اقرب الموارد) <span class="