موقنهلغتنامه دهخداموقنه . [ ق ِ ن َ / ن ِ ] (از ع ، ص ) موقنة. زن صاحب یقین . (غیاث ) (آنندراج ) : بود آن زن پاکدین و مؤمنه سجده ٔ آن بت نکرد آن موقنه . مولوی .و رجوع به موقن شود.
موکنةلغتنامه دهخداموکنة. [ م َ ک ِ ن َ ] (ع اِ) مؤنث موکن . (منتهی الارب ). آشیانه ٔ مرغ . (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء).
موکنةلغتنامه دهخداموکنة. [ م ُ وَک ْ ک ِ ن َ ] (ع ص ) خاره ٔ خرما که رنگ پخته درآورده بود. (مهذب الاسماء).
موکنهلغتنامه دهخداموکنه . [ ک َ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) منقاش . منتاخ . (یادداشت مؤلف ). آلتی که بدان موی ابرو و صورت زنان برکنند. موچین .
مؤمنهلغتنامه دهخدامؤمنه . [ م ُءْ م ِ ن َ / ن ِ ] (از ع ، ص ) مؤمنة. زن گرویده به خدای تعالی . (یادداشت مؤلف ). زنی که به خدای و رسول ایمان آورده باشد : در دعای مؤمنین و مؤمناتی زآنکه هست زیر بارت گردن هر مؤمن و هر مؤمنه