لغتنامه دهخدا
میداء. [ م َ ] (ع اِ) برابر. مقابل . (منتهی الارب ). مقابل و برابر؛ گویند هذا میداؤه ، این برابر آن است و هذا بمیدائه ، این در مقابل آن است . (از ناظم الاطباء) (منتهی الارب ، ماده ٔ م ی د). مقابل ، گویند داره میداء داره ؛ ای حذاؤه . || پیشاپیش . (منتهی الارب ). || میداءالطر