میمذیلغتنامه دهخدامیمذی . [ م َ م َ ] (ص نسبی ) منسوب به میمذ که ناحیتی است به حدود آذرباذگان . رجوع به میمذ شود.
ممضیلغتنامه دهخداممضی . [ م ُ ضا ] (ع ص ) رایج کرده و درگذرانیده و جایزداشته و امضاکرده . (ناظم الاطباء) : اکنون همه دانستند که قضاء حق واقع و حکم الهی ممضی . (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 454). بنام ایشان مجری و ممضی . (ترجمه ٔ محاسن اصفهان