مین

مین

فرهنگ فارسی عمید

(اسم) [فرانسوی: mine] (نظامی) min سلاح منفجره‌ای که در آب یا زمین و در مسیر دشمن کار گذاشته می‌شود که در اثر تماس منفجر می‌شود.

مین

واژگان مترادف و متضاد

خمپاره، ماده منفجره (کاشتهشده درزمین)

مین

لغت‌نامه دهخدا

مین . (اِ) واحدی از پول قدیم معادل با چهارصد ریال و یا معادل 100 فرانک طلا. (حاشیه ٔ ص 1635 و ص 1028 ایران باستان ج 2 چ 1311 هَ . ش .).

مین

لغت‌نامه دهخدا

مین . (پسوند) پسوند ترتیبی اعداد و صفت پرسشی یا مبهم «چند» (مرکب از پسوند «م » (با ضمه ٔماقبل ) و «ین » پسوند نسبت ) که برای نشان دادن ترتیب اعداد بکار میرود، مثلاً پنجمین ، چهارمین ، چندمین .

مین

لغت‌نامه دهخدا

مین . (ترکی ، عدد، ص ، اِ) هزار. رجوع به مین باشی شود.

مین

لغت‌نامه دهخدا

مین . (فرانسوی ، اِ) دستگاهی مصنوع از نوع سلاحهای جنگی محتوی مواد منفجرشونده که در مسیر یا محل عبور و پیشروی دشمن زیر خاک یا زیر آبهای کم عمق پنهان سازند تا با برخورد شخص یا چیزی بدان منفجر شود و موجب نابودی مهاجم گردد.

مین

لغت‌نامه دهخدا

مین . [ م َ ] (ع اِ) دروغ . ج ، میون . (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (مهذب الاسماء) (منتهی الارب ).

مین

لغت‌نامه دهخدا

مین . [ م َ ] (ع مص ) دروغ گفتن . (از منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء) (زوزنی ). || شیار کردن زمین . (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء).

mine 2

مین

واژه‌های مصوّب فرهنگستان

[علوم نظامی] افزاره‌ای حاوی مقداری مواد منفجره که برای نابود کردن یا آسیب رساندن به وسایل نقلیه زمینی و دریایی و هوایی یا افراد به کار می‌رود * مصوب فرهنگستان اول

مین

فرهنگ فارسی معین

[ تر. ] (اِ.) هزار.

مین

فرهنگ فارسی معین

[ فر. ] (اِ.) مادة منفجره بسته بندی شده که آن را در محل عبور دشمن پنهان می کنند ؛ ~ ضد تانک مینی که تانک را از تحرک بیندازد یا باعث انهدام آن شود. ؛ ~ ضد نفر مینی برای وارد کردن تلفات و ضایعات به افراد پیادة دشمن و ناتوان کردن آنان . ؛ ~ مشقی نو...

مین

لهجه و گویش بختیاری

min 1.میان،بین،kerdom> entexâv unâ min-e ez:از بین آنها انتخاب کردم> . 2. در، داخل، توىِ min-e kiza>:داخلِ کوزه> .

مین

لهجه و گویش مازنی

mayyen معین – تعیین شده – مقرر

مین

لهجه و گویش مازنی

miyen میان – وسط

مین

دیکشنری فارسی به عربی

لغم