لغتنامه دهخدا
نودارانی . [ ن َ / نُو ] (اِ) شاگردانه . (لغت فرس اسدی از یادداشت مؤلف ) (برهان قاطع). نودارانه . نوداران . (رشیدی ). رجوع به نوداران شود. || زری باشد که به شعرا دهند. (از جهانگیری ) (از برهان قاطع). صله . رجوع به نوداران شود. || زری باشد که