ناسفتگیلغتنامه دهخداناسفتگی . [ س ُ ت َ / ت ِ ] (حامص مرکب ) سفته نبودن . نابسودگی . مقابل سفتگی : دری کو را بود مهر خدائی دهد ناسفتگی بر وی گوائی . نظامی .|| بکارت . دوشیزگی . رجوع به سفتگی شود.
ناسفتهلغتنامه دهخداناسفته . [ س ُ ت َ / ت ِ ] (ن مف مرکب ) سوراخ ناکرده . سوراخ ناشده . درست و بی رخنه . (ناظم الاطباء). سفته ناشده . نسفته : چو ناسفته گوهر سه دخترش بودنبودش پسر دختر افسرش بود.فردوسی .<
ناشفتهلغتنامه دهخداناشفته . [ش ُ ت َ / ت ِ ] (ن مف مرکب ) نیاشفته . ناآشفته . که آشفته و پریشان نیست . مقابل آشفته . رجوع به آشفته شود.
ناشگفتهلغتنامه دهخداناشگفته . [ ش ِ گ ُت َ / ت ِ ] (ن مف مرکب ) گل که وانشده و شکفته نشده باشد. (ناظم الاطباء). ناشکفته . رجوع به ناشکفته شود.- ابکار ناشگفته ؛ دوشیزگان بی عیب . (ناظم الاطباء).
سخافتلغتنامه دهخداسخافت . [ س َ ف َ ] (از ع ، اِمص ) سبکی عقل و جز آن . (منتهی الارب ) (آنندراج ).خرد و سست رأی شدن . (المصادر زوزنی ). سبکی عقل . خفت عقل . رقت عقل . (یادداشت مؤلف ) : به رکاکت عقل و سخافت خرد منسوب گردیم . (سندبادنامه ص 79<
گوایی دادنلغتنامه دهخداگوایی دادن . [ گ ُ دَ ] (مص مرکب ) گواهی دادن . اقرار کردن . اعتراف کردن : ز گردنده خورشید تا تیره خاک همان باد و آب آتش تابناک به هستی ّ یزدان گوایی دهندروان تو را آشنایی دهند. فردوسی .فرزند به درگاه فرستا