نامجوییلغتنامه دهخدانامجویی . (حامص مرکب ) نامجوئی . نام جستن . طلب نام کردن . نام طلبی . شهرت طلبی . عمل و صفت نامجوی : نامجوئی دولت آموزد همی بی شک ترانامجوئی را چو دولت نیست هیچ آموزگار. مسعودسعد.|| جاه طلبی . منصب طلبی . || ستیزگی
نامجویلغتنامه دهخدانامجوی . (نف مرکب ) (از: نام + جوی ، جوینده ) لغةً به معنی جویای نام و شهرت و جاه و مقام . (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ). کسی که طالب نام نیک باشد. (ناظم الاطباء). نام جوینده . طالب آوازه . طالب شهرت . شهرت طلب . جویای نام و آوازه و اشتهار. نامدار. مشهور :</sp
نامجولغتنامه دهخدانامجو.(نف مرکب ) نامجوی . رجوع به نامجوی شود : به تفرش دهی هست با نام اونظامی از آنجا شده نامجو. نظامی .|| شخص دلیر. (فرهنگ نظام ). نامجوی . || جاه طلب . جویا و طالب مقام و منصب . || (اِ مرکب ) نام روز دهم از ماهها
پهلولغتنامه دهخداپهلو. [ پ َ ل َ ] (اِ) شیرمرد و دلیر و مردانه بود. (لغت نامه ٔ اسدی ). مرد شجاع و دلاور. (برهان ). دلیر بمناسبت شجاعت و دلیری قوم پارت . پهلوان . گرد. گندآور. ج ، پهلوان : چو دستور گردنکش پاک تن چو نوش آذر آن پهلو رزم زن . <p class="author"
