لغتنامه دهخدا
نشاص . [ ن َ ] (ع ص ، اِ) ابر بلندبرآمده یا ابر برهم نشسته . (منتهی الارب ) (آنندراج ). ابر بلند که پاره ای از آن بر فراز پاره ای دیگر باشد. (از اقرب الموارد). نِشاص . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). ج ، نُشُص ، نشائص . || دختر جوان هم سن . (منتهی الارب ) (آنندراج ). دختران جو