نغزیلغتنامه دهخدانغزی . [ ن َ ] (حامص ) زیبا و بدیع بودن . رجوع به نغز شود : ز نغزی هر دری مانند تاجی وز او هر دانه شهری را خراجی . نظامی . || لطافت :همه رخ گل چو بادامه ز نغزی همه تن دل چو بادام دوم
نغزگویلغتنامه دهخدانغزگوی . [ ن َ ] (نف مرکب ) نغزگفتار. شیرین سخن . شیرین گفتار : به شهنامه فردوسی نغزگوی که از پیش گویندگان برد گوی . اسدی .نغزگویان که گفتنی گفتندمانده گشتند و عاقبت خفتند. نظامی .
نغزگوییلغتنامه دهخدانغزگویی . [ ن َ ] (حامص مرکب ) نغزگفتاری . شیرین سخنی . عمل نغزگو : فسانه بود خسرو در نکوئی فسونگر بود وقت نغزگوئی .نظامی .
آماریدنفرهنگ فارسی عمیدبه حساب آوردن؛ آمار کردن؛ شمردن: ◻︎ تو از سر نغزی و لطیفی و ظریفی / میدان همه افعال من و هیچ میامار (سوزنی: ۵۰).
قنسرینیلغتنامه دهخداقنسرینی . [ ق ِن ْ ن َ ] (اِخ ) کلثوم بن عمرو عتابی مکنی به ابوعمرو. به فضل و ادب معروف است و اشعار نغزی دارد. رجوع به لباب الانساب شود.
لطافتفرهنگ نامها(تلفظ: le(a)tāfat) (عربی) لطیف بودن ، نرمی ؛ طراوت و زیبایی ؛ (در قدیم) مهربانی ، لطف ، رأفت ؛ ظریف و حساس بودن ؛ (در قدیم) (به مجاز) نغزی و خوشایندی .
نغزپیکرلغتنامه دهخدانغزپیکر. [ ن َ پ َ / پ ِ ک َ ] (ص مرکب ) خوش اندام . که پیکری زیبا و لطیف و خوش دارد. || خوش عبارت . شیوا : یکی نامه ٔ نغزپیکر نوشت به نغزی بکردار باغ بهشت .نظامی .
آماریدنلغتنامه دهخداآماریدن . [ دَ ] (مص ) آماردن . شمردن . بحساب آوردن . || مجازاً، اهمیت دادن . محلی نهادن . بروی خود آوردن : ساعتکی روی پیش دار و بِهُش باش کار بمن مان و برمگرد و میامار. سوزنی .تو از سر نغزی ّ و لطیفی ّ و ظریفی <br