نفایهلغتنامه دهخدانفایه . [ ن َ ی َ / ی ِ ] (از ع ، ص ) پول قلب ناسره . (ناظم الاطباء). نبهره . (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ). رجوع به نفایة شود : گفتا ز کفر پاک شود شهرهای روم گفتم چنانکه سیم نفایه میان گاز. <p class="author
نفایهفرهنگ فارسی عمید۱. چیزی که آن را بهواسطۀ پستی از چیز دیگر جدا کنند و دور بیندازند؛ ناسره.۲. (اسم، صفت) پَست؛ زبون: ◻︎ با مردم «نفایه» مکن صحبت / زیرا که از نفایه بیالایی (ناصرخسرو: ۷).۳. (اسم) سخن ناشایست.
نفایهفرهنگ فارسی معین(نُ یا نَ یِ) [ ع . نفایة ] (اِ.) 1 - هرچیزی که آن را به سبب پستی و بی قیمتی از چیز دیگر جدا کرده و به دور اندازند. 2 - نبهره ، ناسره .
نفاءةلغتنامه دهخدانفاءة. [ ن ُ ءَ ] (ع اِ) پاره ای گیاه . (مهذب الاسماء). واحد نفاء. رجوع به نُفَاءْ شود.
نفاحلغتنامه دهخدانفاح . [ ن َف ْ فا ](ع ص ) بسیار نفع و منعم بر خلق . (منتهی الارب ) (آنندراج ). کسی که نفع بسیار به مردم می رساند. (ناظم الاطباء). کثیرالعطایا و بسیار سودرساننده و منعم بر خلق .(از اقرب الموارد). کثیرالنفحات . کثیرالعطایا. (از المنجد). || تندبوی . (منتهی الارب ) (آنندراج ). چ
نفاحلغتنامه دهخدانفاح . [ ن ُ ] (ع مص ) نفح . نفحان . (منتهی الارب ) (متن اللغة) (اقرب الموارد). نفوح . (متن اللغة). رجوع به نَفح شود.
نفاعلغتنامه دهخدانفاع . [ ن َ ] (ع اِمص ) سودمندی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). منفعت . (ناظم الاطباء) (المنجد). فایده . نفیعة. (المنجد). اسم است از مصدر نفع. (از اقرب الموارد).
نفاعلغتنامه دهخدانفاع . [ ن َف ْفا ] (ع ص ) بسیارسودرساننده . (غیاث اللغات ) (از آنندراج ). مرد بسیارسود. (منتهی الارب ). کثیرالنفع. (اقرب الموارد) (متن اللغة). نفوع . (متن اللغة). بسیارنفعبخشنده . مقابل ضرّار. (یادداشت مؤلف ) : عمرخسرو طلب ار نفع جهان می طلبی <br
نفایه گشتنلغتنامه دهخدانفایه گشتن . [ ن َ ی َ / ی ِ گ َ ت َ ] (مص مرکب ) خوار شدن . پست شدن . بی ارج و اعتبار شدن : نبودم نزد هر کس خوارمایه چرا گشتم به نزد تو نفایه .(ویس و رامین ).
نفایه گفتنلغتنامه دهخدانفایه گفتن . [ ن َ ی َ / ی ِ گ ُ ت َ ](مص مرکب ) هرزه گفتن . (یادداشت مؤلف ) : چون سرم از مستی وز خواب گران گشت درکشم او را به جامه ٔ شب و افشارفرخی آخر نفایه گفتی و دانی این چه سخن بود پیش خواجه به یک
نفایه گشتنلغتنامه دهخدانفایه گشتن . [ ن َ ی َ / ی ِ گ َ ت َ ] (مص مرکب ) خوار شدن . پست شدن . بی ارج و اعتبار شدن : نبودم نزد هر کس خوارمایه چرا گشتم به نزد تو نفایه .(ویس و رامین ).
نفایه گفتنلغتنامه دهخدانفایه گفتن . [ ن َ ی َ / ی ِ گ ُ ت َ ](مص مرکب ) هرزه گفتن . (یادداشت مؤلف ) : چون سرم از مستی وز خواب گران گشت درکشم او را به جامه ٔ شب و افشارفرخی آخر نفایه گفتی و دانی این چه سخن بود پیش خواجه به یک