لغتنامه دهخدا
نهبرة. [ ن ُ ب ُ رَ ] (ع اِ) جای هلاک . (منتهی الارب ). مهلکه . نهبور. نهبورة. (از اقرب الموارد) (از متن اللغة). ج ، نهابر، نهابیر. || زمین بلند. (منتهی الارب ). آن قسمت از زمین که اشراف دارد. نهبور. نهبورة. (از متن اللغة) (از اقرب الموارد). ج ، نهابر، نهابیر. || کوه ریگ یا م