لغتنامه دهخدا
لاحب . [ ح ِ] (اِخ ) ابن مالک بن سعداﷲ من بنی جعیل ثم من بنی صخر.ابن عبدالحکم ذکر وی در عداد صحابه ای که به مصر فرود آمدند کرده است و از سعیدبن عفیر نقل کرده که : انه بایع رسول اﷲ علیه و آله و سلم فی عصابة من قومه . ابن یونس گوید لاحب بن مالک البلوی صحابی شهد فتح مصر ولا نعلم