نَفْسِيفرهنگ واژگان قرآنخودم (کلمه نفس در اصل به معناي همان چيزي است که به آن اضافه ميشود مثلاً "نفس الانسان" يعني خود انسان و"نفس الحجر" يعني خود سنگ است)
نفیسیلغتنامه دهخدانفیسی . [ ن َ ] (اِخ ) علی اکبر (میرزا... خان ) . ناظم الاطباء. رجوع به ناظم الاطباء شود.
حسن نفیسیلغتنامه دهخداحسن نفیسی . [ ح َ س َ ن ِ ن َ ] (اِخ ) ابن شاوربن طرخان بن حسن نقیب کنانی ، شاعر مصری . او راست : دیوان مقاطیع. (زرکلی چ 1 ص 127 از فوات الوفیات ج 1 ص <span class="hl" dir="l
خوش نفسیلغتنامه دهخداخوش نفسی . [ خوَش ْ / خُش ْ ن َ ف َ ] (حامص مرکب ) حالت و صفت خوش نَفَس . خوشبویی : تا چو مجمر نفسی دامن جانان گیریم جان نهادیم بر آتش ز پی خوش نفسی .حافظ.
نفس داشتنلغتنامه دهخدانفس داشتن . [ ن َ ف َ ت َ ] (مص مرکب ) و نفسی داشتن ؛ رمقی داشتن . هنوز زنده بودن : حیف بود مردن بی عاشقی تا نفسی داری و نفسی بکوش .سعدی .