حادةلغتنامه دهخداحادة. [ حادْ دَ ] (ع ص ) تأنیث حاد. تند. تیز. || رائحه ٔ حادّه ، ای ذکیة؛ بوئی تند. بوئی تیز. || سواره . (طب ّ). || مقابل مزمنه . (در بیماری ) .- زاویه ٔ حادّة ؛ زاویه ٔ تنگ تر از قائمة و منفرجة (هندسه ). رجوع به حادّ و زاویه شود .
حایضةلغتنامه دهخداحایضة. [ ی ِ ض َ ] (ع ص ) آنکه او را حیض افتاده باشد. حایض . (منتهی الارب ) (صراح ).
هادهلغتنامه دهخداهاده . [ هادْ دَ ] (اِخ ) یکی از پسران یعقوب بن اسحاق بن ابراهیم علیهم السلام . (تاریخ گزیده ص 37).
پیش نهادهلغتنامه دهخداپیش نهاده . [ ن ِ / ن َ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) برابرنهاده . مقابل پس نهاده . || پیش آورده . از حد متعارف تجاوزداده و بمجاور درآورده . جلوآورده : چو کاسه بازگشاده دهان بجوع الکلب <b
دارالشهادهلغتنامه دهخدادارالشهاده . [ رُش ْ ش َ دَ ] (اِخ ) ارض اقدس کربلا را گفته اند. (لغات محلی شوشتر).
چشم نهادهلغتنامه دهخداچشم نهاده . [ چ َ / چ ِ ن ِ / ن َ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) کسی که چشم بر چیزی نهاده باشد : و برادرزاده ای داشت درویش بود اما توانا و چشم بر مال عم نهاده
شهادهلغتنامه دهخداشهاده . [ ش َ دَ / دِ ] (از ع ، اِمص ) شهادة. شهادت : بگو شهاده سرت را ز تن جدا سازم میانه ٔ تن و جانت جدائی اندازم . ؟ (از یادداشت مؤلف ).و رجوع به شهادت و شهادة شود.
سرنهادهلغتنامه دهخداسرنهاده . [ س َ ن ِ / ن َ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) سربزیر. سر به پایین افتاده چنانکه پیرامون خود ننگرد. در رفتن بی توجه : به راهت اندر چاه است سرنهاده متازبه جامت اندر زهر است نا