عیثاویلغتنامه دهخداعیثاوی . [ ع َ ] (اِخ ) احمدبن یونس بن احمد، ملقب به شهاب الدین (941-1025 هَ . ق .). از فقهای دمشق بود. ازجمله ٔ تصانیف وی «الحبب » در فقه شافعی و «الخبب فی التقاط الحبب » است در شرح الحبب . (از الاعلام زرکلی
هتافلغتنامه دهخداهتاف . [ هَُ ] (ع مص ) هتف . بانگ برزدن بر کسی : هتف به هتافا؛ بانگ برزد بر او. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (معجم متن اللغة). هتف به هاتف ؛ بانگ زد برو کسی که شخص وی دیده نشد. (ناظم الاطباء). || خواندن کسی را. آواز دادن کسی را. (معجم متن اللغة): اهتف بالانصار؛ بخوان مر یارا
قبروت هتاوهلغتنامه دهخداقبروت هتاوه . [ ] (اِخ ) (قبرهای شهوت و طمع) یکی از منازل بنی اسرائیل است در دشت ، که تا به سینا سه روز و تا به خلیج عقبه پانزده میل مسافت دارد، و برحسب کتاب مقدس بادی به امر الهی بدان جا وزیده سلوی را از دریا رانده به قدر مسافت سفر یک روز در حوالی منزل بنی اسرائیل به ضخامت د