لغتنامه دهخدا
هتخشبذ. [ هَُ ت ُ ب َ ] (پهلوی ، اِ) لقب رئیس و محافظ طبقه ٔ واستریوشان یا هتخشان که طبقه ٔ چهارم از طبقات اجتماعی ایران در روزگار ساسانی بوده است . رئیس این طبقه را واستریوشان سالار و واستریوشبذ هم میگفتند. ظاهراً واستریوشان سالار ریاست اداره ٔ مالیه را بعهده داشته و تصور می