هواخورلغتنامه دهخداهواخور. [ هََ خوَرْ / خُرْ ] (اِ مرکب ) هواکش . مجرایی که هوای خارج را به درون ساختمان می کشد.
هواخور جفتتایرtyre clearanceواژههای مصوب فرهنگستانحداقل فاصلۀ لازم بین دیوارههای دو تایر کنار هم بر جفتچرخ خودروهای باری
هواخوریلغتنامه دهخداهواخوری . [ هََ خوَ / خ ُ ] (حامص مرکب ) تنفس هوا. استنشاق هوای پاک .- هواخوری رفتن ؛ در تداول یعنی رفتن به جای خوش آب و هوا برای آسایش .
هواخوردهلغتنامه دهخداهواخورده . [ هََ خوَرْ / خُرْ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) فاسدشده . تغییریافته : چاره ز می کن دل افسرده راگرم نگه دار هواخورده را.اسماعیل ایما (از آنندراج ).</
هواخوریلغتنامه دهخداهواخوری . [ هََ خوَ / خ ُ ] (حامص مرکب ) تنفس هوا. استنشاق هوای پاک .- هواخوری رفتن ؛ در تداول یعنی رفتن به جای خوش آب و هوا برای آسایش .
هواخوردهلغتنامه دهخداهواخورده . [ هََ خوَرْ / خُرْ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) فاسدشده . تغییریافته : چاره ز می کن دل افسرده راگرم نگه دار هواخورده را.اسماعیل ایما (از آنندراج ).</
هواخوریلغتنامه دهخداهواخوری . [ هََ خوَ / خ ُ ] (حامص مرکب ) تنفس هوا. استنشاق هوای پاک .- هواخوری رفتن ؛ در تداول یعنی رفتن به جای خوش آب و هوا برای آسایش .