واحزنلغتنامه دهخداواحزن . [ ح َ زَ ] (ع صوت مرکب ) (از: «وا» ندبه + منادای مندوب ) لفظی است که هنگام اندوه آرند. از اصوات افسوس و اندوه است : پیش چنین تحفه کو تمیمه ٔ عقل است واحزن از جان بوتمام برآمد. خاقانی .رجوع به واحزنا شود.<br
امین الواعظینلغتنامه دهخداامین الواعظین . [ اَ نُل ْ ع ِ ] (اِخ ) شیخ اسداﷲ انصاری دزفولی شوشتری . او راست : اخبارالخلفاء و تذکرةالعروض و المواعظ و حدائق الادب و دیوان عربی و فارسی .1353 هَ .ق . درگذشت . (از الذریعه قسم 1 از جزء <span