وانفساهلغتنامه دهخداوانفساه . [ن َ ] (ع صوت مرکب ) وانفسا. رجوع به مدخل قبل شود.- وانفساه گفتن ؛ تلهیف . (از منتهی الارب ).
وانفسالغتنامه دهخداوانفسا. [ ن َ ] (ع صوت مرکب ) کلمه ٔ افسوس ؛ یعنی ای دریغا و ای دریغ از من . (ناظم الاطباء).- روز وانفسا ؛ روز قیامت . روزی که کسی از خویشتن خود به دیگری نمی پردازد. (یادداشت مرحوم دهخدا).- روزگار وانفسا ؛ کنایه از روز ق
روز وانفسالغتنامه دهخداروز وانفسا. [ زِ ن َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) روزی که هرکس بفکر خویشتن است . (از فرهنگ عوام ). رجوع به امثال روز شود. || کنایه از روز قیامت .
تلهیفلغتنامه دهخداتلهیف . [ ت َ ] (ع مص ) آرمان خوردن . (مجمل اللغة). وانفساه گفتن : لهف نفسه تلهیفاً؛ وانفساه گفت و کذا لهف امه و لهف امیه ای ابویه . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). دریغ و افسوس خوردن و اندوه نمودن و وانفساه گفتن . (آنندراج ).