وانیةلغتنامه دهخداوانیة.[ ی َ ] (ع ص ) تأنیث وانی است . رجوع به وانی شود.- ناقة وانیة ؛ ماده شتر سست و مانده ٔ از سیر و سفر. (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). فاترة طلیح . (اقرب الموارد).
وانگهلغتنامه دهخداوانگه . [ گ َه ْ ] (ق مرکب ) آنزمان . || بعلاوه : وانگه بغلی نعوذ باﷲمردار در آفتاب مرداد.سعدی .
وانگهیلغتنامه دهخداوانگهی . [ گ َ ] (ق مرکب ) سپس . (یادداشت مرحوم دهخدا). پس . پس از آن . بعد : بدو گفت شیرین که دادم نخست بده وانگهی جان من پیش تست . فردوسی .چرخش ز زرِّ زرد کنی وانگهی در اودندانه ٔ بلورین گردش فروکنی . <p
وأنةلغتنامه دهخداوأنة. [ وَءْ ن َ ] (ع ص ) زن پهن تن . (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء). تأنیث وأن است . رجوع به وأن شود.
خنزوانیةلغتنامه دهخداخنزوانیة. [خ ُ زُ نی ی َ ] (ع اِمص ) تکبر. نخوت . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (از اقرب الموارد).
شهوانیةلغتنامه دهخداشهوانیة. [ ش َهَْ نی ی َ ] (ع ص نسبی ) تأنیث شهوانی . (یادداشت مؤلف ). || بمعنی شهوانی . (از ناظم الاطباء): نفس شهوانیة؛ روح طبیعیه . (یادداشت مؤلف ).
دیوانیةلغتنامه دهخدادیوانیة. [ دی نی ْ ی َ ] (اِخ ) لواء. ایالت دیوانیه ، واقع در جنوب عراق مرکزی بر رود حله (شاخه ای از فرات ) جمعیت 12000. در سال 1271 هَ .ق . تأسیس شد. ساکنین آن عرب و شیعه هستند. (از دایرة المعارف فارسی ).<b
فوانیةلغتنامه دهخدافوانیة. [ ف َ ی َ ] (ع اِمص ) (اصطلاح تصوف ) خطاب حق بطریق مکافحة در عالم مثال . (تعریفات جرجانی ).
فهوانیةلغتنامه دهخدافهوانیة. [ ف َهَْ ی َ ] (ع اِمص ) خطاب حق بطریق مکافحة در عالم مثال . (تعریفات ). فَوانیة.