خفوةلغتنامه دهخداخفوة. [ خ ِ وَ ] (ع ص ، ق ) بطور پنهانی و قریب . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (ازلسان العرب ) (از اقرب الموارد). منه : یأکله خفوة.
خفوةلغتنامه دهخداخفوة. [ خ ِ وَ ] (ع مص ) پنهان و پوشیده کردن . به پنهانی کاری را انجام دادن . (از منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (ازلسان العرب ) (از اقرب الموارد). منه : خفی له خفوة.
خافهلغتنامه دهخداخافه . [ خاف ْ ف َ ] (ع اِ) وعاء حب ؛ پوستی که دانه ٔ گندم و جو و امثال آن دروی است . || جبه ٔ چرمین عسل چینان . || خریطهائی که در آن عسل نهند. || سفره ٔ برداشته سرهاکه بخریطه ماند و در آن عسل چینند. (منتهی الارب ).