لغتنامه دهخدا
اذکار. [ اِ ] (ع مص ) یاد دادن کسی را. (منتهی الارب ). با یاد دادن . (زوزنی ) (تاج المصادر بیهقی ). || اذکار مراءة؛ پسر زادن زن . (منتهی الارب ). پسر زائیدن او. پسر زادن . (زوزنی ) (تاج المصادر بیهقی ).- اذکرت ِ و ایسرت ِ ؛ دعائیست که آبستنان را گو